Group of Armenian journalists and photographers issued a statement protesting recent arrests and detention of their colleagues and bloggers in Iran, following disputed presidential election and post-election protests in Tehran.
***
Statement
*for Armenian version, see comments section below
Taking as a basis the “Reporters Sans Frontieres” humanitarian organization official website report per June 25 (http://www.rsf.org/Confessions-arrests-and-a-campaign.html), we would like to express our deepest concerns regarding the recent events in post-election Iran.
The arrests and detainments of Iranian mass media and cyber-space bloggers have launched on June 14; they are still being continued.
By acting apart from mass media companies which we are currently working for and by not politicizing our statement we are hereby taking the floor to express our protest against any action aimed at the oppression of Freedom of Speech; we are also calling for securing the Right to Freedom of Speech and other Fundamental Human Freedoms.
We, the Undersigned Armenian journalists and photographers are deeply worried about the fate of dozens of our colleagues and comrades in Iran.
We wish strength and patience to the families of arrested journalists, bloggers and photographers, who have no information about their relatives’ state. We hope for our colleagues to be freed at earliest possible convenience and to be able to continue their activity freely and objectively.
We are also concerned about hundreds of detained intellectuals and civilians in Iran.
Taguhi Torosyan
Karin Grigoryan
Seda Papoyan
Anahit Hayrapetyan
Sara Khojoyan
Sona Grigoryan
Nazeli Ohanyan
Vaghinak Ghazaryan
Anahit Minasyan
Ofelia Zakaryan
Nazik Armenakyan
Lusine Petrosyan
Nvard Manvelyan
Gayane Gevorgyan
Haykaram Nahapetyan
Lousine Musayelyan
Shushan Harutyunyan
Inna Mkhitaryan
Anjela Harutyunyan
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
5 comments:
Statement (in Armenian)
Հիմք ընդունելով “Լրագրողներ առանց սահմանների” կազմակերպության պաշտոնական կայքի հունիսի 25-ի հաղորդագրությունը (http://www.rsf.org/Confessions-arrests-and-a-campaign.html)` հայտնում ենք մեր խորին անհանգստությունը հետընտրական Իրանում կատարվող իրադարձությունների կապակցությամբ: Հունիսի 14 –ից մինչեւ այսօր, Իրանում շարունակվում են ԶԼՄ-ների ներկայացուցիչների ձերբակալությունները:
Չքաղաքականացնելով մեր գործողությունը եւ հանդես գալով անհատապես` մեր լրատվամիջոցներից անկախ, հայտնում ենք մեր բողոքը խոսքի ազատությանը բռնացող ցանկացած գործողության դեմ եւ կոչ ենք անում ապահովել մարդու հիմնարար իրավունքները:
Հայտարարության ներքո ստորագրած հայ լրագրող-ֆոտոլրագրողներիս մտահոգում է իրանցի տասնյակ գործընկերների ներկա կարգավիճակն ու ճակատագիրը:
Ուժ եւ համբերություն ենք մաղթում ձերբակալված լրագրողների եւ բլոգերների, լուսանկարիչների ընտանիքներին, ովքեր տեղեկություն չունեն իրենց հարազատների մասին: Հույս ունենք, որ մեր գործընկերները ազատ կարձակվեն որքան հնարավոր է կարճ ժամանակամիջոցում եւ կշարունակեն իրենց գործունեությունը:
Մենք անհանգստանում ենք նաեւ Իրանում ձերբակալված հարյուրավոր մտավորականների եւ սովորական քաղաքացիների համար:
Թագուհի Թորոսյան, Կարին Գրիգորյան, Անահիտ Հայրապետյան, Սեդա Պապոյան, Սառա Խոջոյան, Սոնա Գրիգորյան, Նազելի Օհանյան, Վաղինակ Ղազարյան, Անահիտ Մինասյան, Նվարդ Մանվելյան, Նազիկ Արմենակյան, Լուսինե Պետրոսյան, Օֆելիա Զաքարյան, Հայկարամ Նահապետյան, Հարութ Եկմանյան, Լուսինե Մուսայելյան, Շուշան Հարությունյան, Իննա Մխիթարյան, Անժելա Հարությունյան
good but why are most of them female? where did the the male reporters go?
:)
That thought crossed my mind too when I received the statement. I may only speculate that this is probably a reflection of 2(+) inter-connected points: (1) in general, there are more female reporters in Armenia; and (2) female reporters in Armenia are more outspoken and fearless, although this statement does not require courage. Speculations could go on... And yes, there is lack of solidarity within the profession.
On a related note, while I support the statement wholeheartedly, something that fells a little uneasy about this statement is the fact, that the same “Armenian journalists and photographers” didn’t seem to move a finger when their collegues were beaten and threatened in Armenia, but in case of Iran – they dash out like this. Is there something I don’t understand?
http://ditord.com/2009/06/30/armenian-journalists-protest-detention-of-bloggers-and-journalists-in-iran/
There are, of course, exceptions, e.g. Shushan, but I totally agree with your point. You can’t be considered credible if you criticise human rights abuses in other countries while turning a blind eye re your own country.
Post a Comment