As you may notice, while in line with the general tone and overall recommendations made by the Parliamentary Assembly of the Council of Europe (PACE), Ago group proposal contains some important differences and is much more critical to the authorities.
Lragir.am reports:
The CoE Ago group arrived in Armenia on March 29 with an unprecedented delegation, which includes the delegates of 9 members of the Council of Europe. Since 2005 when it was set up the Ago Group has not visited Armenia with such a big delegation. This was stated by Per Sjogren on March 31 who held a news conference together with the foreign minister of Armenia Vardan Oskanyan. [...]
The recommendations of the Ago Group consisting of 6 points are directed at this. The first point is on the persons now kept at the penitentiary of the Center who were arrested in the post-election period or after March 1 and their families are not allowed to visit them. The group learned about this during their visit to the Center penitentiary. They have brought up this issue with the minister of justice and according to Per Sjogren, were assured that today the relevant agencies will solve this humanitarian issue.
The next point of the recommendations is that they endorse the calls of all the international organization to release the persons arrested for political reasons. Per Sjogren says Armenia is a member of the CoE, and a member of the CoE cannot have prisoners for political dissent. The European diplomat says it violates the commitments assumed on CoE membership and the European conventions.
The third recommendation of the Ago group is to the ministry of justice to regularly inform them about the release of prisoners and the procedures of trial of the arrested. Generally, with regard to the political prisoners the head of the Ago Group says it is a call, and a strong call and it is clear that this issue should be addressed urgently. The European diplomat says in Armenia they were at least assured that they will make necessary moves although the details were not discussed.
The fourth recommendation is an endorsement of an impartial, national investigation of the events of March 1. Per Sjogren says the details of the investigation is not their business but says it should not be carried out by one body, such as the office of prosecutor general but should be a national, comprehensive investigation which enjoys wide confidence.
The fifth recommendation of the Ago Group is on the amendments to the law on marches, demonstrations, rallies the National Assembly passed under the emergency rule, which actually prohibit marches, demonstrations, rallies in Armenia. The head of the Ago Group regrets that the bill was passed without consulting the Venice Commission. He said, however, that the Venice Commission has studied the law and has critical assessments which they have presented to the ministry of justice. The Ago Group was assured that the government will extend those assessments to the National Assembly.
Finally, the sixth recommendation of the Ago Group is a dialogue between the government and the opposition without preconditions.
The reporters noted that earlier the CoE had advised the opposition to accept the decision of the Constitutional Court which recognized the outcome of the presidential vote. They asked the head of the Ago Group why the six recommendations do not mention anything about it. Has the approach of the CoE regarding the Constitutional Court changed, or is the absence a misunderstanding? Per Sjogren said in this connection that dialogue is important because with regard to the point mentioned by the reporters it is important to launch a dialogue. The head of the Ago Group said their recommendations should be viewed in a long-term prospect.
*/emphasis mine/
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
4 comments:
This seems to be more in line with the recommendations of the Commissioner for Human Rights of the Council of Europe from March 20, 2008.
Agree, especially with its emphasis on ill-treatment of prisoners and release of all politically motivated detainees.
What makes this statement stand out, however, from all previous similar ones is that European influential monitoring group effectively - in the most straightforward way so far - acknowledged the fact of political prisoners in Armenia and in a strongly worded statement demanded their release. Also, it effectively acknowledges that keys for defusing political crisis in Armenia are in the hands of Armenian government now. Unless they stop any further repressions and restrictions of civil liberties and release political prisoners, it would be hard to believe in their voiced “readiness” to engage in a political dialogue with the opposition.
Another very important point that unlike PACE proposal, the Ago group does not specifically call for the acknowledgement of Constitutional Court decision by the opposition, but rather consider it as a part of a package deal which may come out of the political dialogue. It is very important to start a dialogue without this sort of preconditions. The only preconditions should be no more repressions and release of political prisoners. That will create necessary atmosphere for a start of political dialogue to find a way out of this crisis (e.g. based on Dallakyan proposal or others).
1 April 2008
For Immediate Release
Hovannisian and Heritage MPs Welcome the Ago Group
Yerevan—Today the Heritage Party's parliamentarians Larisa Alaverdian, Anahit Bakhshian, Zaruhi Postanjian, Armen Martirosian, Vardan Khachatrian, and Stepan Safarian met at the National Assembly with the Ago Monitoring Group of the Council of Europe's Committee of Ministers. The visiting delegation was led by Sweden's Ambassador to the Council of Europe Per Sjögren. The Heritage MPs presented their approaches onto the current post-election state of affairs in Armenia and suggested some possible avenues for resolving this tense situation.
The parties also discussed the Constitutional Court's "state of emergency" judgment on the presidential elections, the imperative for an impartial and thorough investigation of the tragic events of March 1, the need for reforms in the country's legislative field which currently curtails the protection of human rights and fundamental freedoms, and the duty to defend the rights of those who are imprisoned because of their political views. The Heritage parliamentarians also underscored those courses of action which must be taken in order to settle the present legal-political crisis, as manifested in the party's recent public statements.
The same day, Raffi K. Hovannisian, leader of Heritage's parliamentary group and member of Armenia's delegation to the Parliamentary Assembly of the Council of Europe (PACE), also held an official meeting with the Ago Group. The interlocutors emphasized the necessity for Armenia to carry out its commitments to the Council of Europe and, more specifically, to eliminate the legal and political arbitrariness applied against its own citizens on the way to delivering the nation to a truly democratic future.
Raffi Hovannisian also received Bulgarian Ambassador Todor Marinov Staykov at the National Assembly and, later in the day, conducted a separate meeting with the United Kingdom's Ambassador Charles Lonsdale.
Very relevant to what I said in my previous comment, Aravot editorial today (in Armenian):
Նորից երկխոսության մասին
Այն, որ ընդդիմությունը որպես քաղաքական երկխոսության նախապայման առաջ է քաշում իր կողմնակից քաղաքական դեմքերի ազատ արձակումը, չի կարելի չափազանցված պահանջ կամ քմահաճույք համարել: Ի վերջո, կա շատ պարզ տրամաբանություն. եթե դու որեւէ մեկին ձեռք ես մեկնում, այդ՝ քո պոտենցիալ զրուցակցի ձեռքը չպիտի շղթայված լինի: Կամ՝ եթե դու պնդում ես, որ քո դիմացինը հանցագործ է, ապա ինչի՞ համար ես ձեռք մեկնում:
Երկխոսությունը, իմ պատկերացմամբ, ոչ միայն ինչ-որ մի սենյակում նստել-բանակցելն է, այն, կարծում եմ, ենթադրում է նաեւ հասարակության լայն զանգվածների համար մատչելի ազատ ամբիոններ, որտեղ խաչվում են մարդկանց տեսակետները: Անպայման չէ, որ հակադիր դիրքորոշումներ ունեցող մարդիկ բանավիճեն «կլոր սեղանի» շուրջ՝ դա կազմակերպելն այսօր բավականին դժվար է: Բայց եթե, ենթադրենք, միեւնույն եթեր հրավիրվում են մի օր Օհան Դուրյանը կամ Երվանդ Մանարյանը եւ իրենց դժգոհությունն են հայտնում իրավապահների գործողություններից, իսկ մեկ այլ օր գալիս են Արմեն Մազմանյանը կամ Ռոբերտ Սահակյանցը եւ նույնպես դժգոհում են, որովհետեւ, իրենց կարծիքով, բոլոր ՀՀՇ-ականներին վաղուց արդեն պետք էր գնդակահարել՝ դա նույնպես երկխոսություն է: Բայց քանի որ առաջինները եթերում հայտնվելու հնարավորություն չունեն, իսկ երկրորդներին արտահայտվելու լայն ասպարեզ է տրված, երկխոսությունն այս առումով էլ չի ստացվում: Կամ՝ արդյոք ընդդիմության այն ներկայացուցիչները, ովքեր (գուցե՝ առայժմ) ձերբակալված չեն, ասենք՝ Ստեփան Դեմիրճյանը կամ Դավիթ Շահնազարյանը կարո՞ղ են հայտնվել հայաստանյան որեւէ հեռուստատեսության եթերում եւ դրանով իսկ հեռակա կարգով երկխոսել, օրինակ, Ռազմիկ Զոհրաբյանի եւ Գառնիկ Իսագուլյանի հետ: Ոչ, ընդդիմադիրների՝ եթերում հայտնվելը բացառված է. եթե որեւէ հեռուստաընկերության ղեկավար սխալմամբ նրանց եթեր հրավիրի, ապա կկանգնի շատ լուրջ խնդիրների առաջ:
Իշխանությունն ասում է, որ ձերբա կալված ընդդիմադիրները հանցագործներ են, բայց այդ պնդումը հասարակության մեջ որեւէ հավատ չի ներշնչում: «Իշխանությունը յուրացնելու» մեղադրանք կարելի է «կպցնել» ցանկացած ընդդիմադիրի: Նույնը՝ ապօրինի զենք-զինամթերքը. եթե զենքն օրինական է, ուրեմն փամփուշտներն են անօրինական, եթե փամփուշտներն էլ են օրինական, ապա անօրինական կարող է լինել, ասենք, ատրճանակի պատյանը: Բավական է, որ հոդված լինի՝ մարդը միշտ կգտնվի:
Ընդդիմության՝ բանտում գտնվելը դժվարացնում է նաեւ չեզոք մեկնաբանների գործը: Ինձ, օրինակ, շատ բան դուր չէր գալիս ընդդիմության գործողություններում մինչեւ մարտի 1-ը: Բայց ինչպե՞ս ես կարող եմ հրապարակավ իմ անհամաձայնությունը հայտնել, ենթադրենք, Արարատ Զուրաբյանի կամ Ալեքսանդր Արզումանյանի հետ, եթե նրանք նստած են: Այս կարգավիճակով ես չեմ կարող նրանց հետ երկխոսել:
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Post a Comment